မာနပေလာ ဘာေၾကာင့္က်ရသလဲ။

မာနပေလာ ဘာေၾကာင့္က်ရသလဲ။

“သေဘၤာမနစ္ခင္က ဘယ္သူမွ ဘာမွမသိၾက၊ မေျပာၾကေပမဲ့ သေဘၤာလည္းနစ္ၿပီးေရာ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္ လိုျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္တဲ့ သူေတြမ်ားတယ္” - လို႔ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို မွတ္သား ဘူးပါတယ္။ ေတာ္ လွန္ ေရးအဖြဲ႕ေတြ စုမိခဲ့တဲ့ မာနပေလာဘယ္လိုက်ရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေ၀ဖန္ေျပာ ဆိုသံ ေတြ တိတိ ပပ မၾကားမိေတာ့ တခုခုေတာ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနၿပီလို႔ ထင္မိတယ္။မာနပေလာဟာ အရင္ကေတာ္ လွန္ ေရးရဲ႕ ဗဟိုခ်က္မ,ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရန္သူက ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ တိုက္၊ အေျမာက္နဲ႔ ပစ္၊ ေသြးခြဲ တိုက္ ခိုက္ခဲ့တာပါ။၁၉၉၅ ဇန္နာ၀ါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ေကအင္န္ယူက ဆုတ္ခြါခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အပါအ၀င္တျခား အဖြဲ႕ေတြလည္း မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။

မာနပေလာက်ဆုံးရတာဟာ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ရန္သူနအဖ ( အဲဒီတုန္းက-ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီ) က ၉၃ ခုေလာက္ကစၿပီး မာနပေလာေဒသကို ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္လွနဲ႔ ေကအင္န္ယူဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတာလို႔ေျပာၾကပါတယ္။ျမနဲ႔လွတို႔ ေစ႔စပ္ ေဆြး ေႏြးၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေကာဠ ဟာဠေတြလည္းထြက္ေနခဲ့ပါတယ္။ မာနပေလာမွာ ရန္သူေလယာဥ္ပ်ံက လာ လာပစ္ေနတဲ့ ၾကားက ခန္းနားတဲ့ကရင္လူငယ္ ရံုးႀကီးတရံုးကို မာနပေလာ ပင္မလမ္းမ ေဘးမွာ ေဆာက္ လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ေတြက တကယ္မ်ားနားလည္မႈရၾကသလား ေတြးမိ ေသး တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ရန္သူက မာနပေလာကို စိုးမိုးႏိုင္တဲ့ ေခြးအိပ္ေတာင္ကုန္းကို သဲသဲမဲမဲ တိုက္ခိုက္ေတာ့တယ္။ အင္အားအမ်ားအျပားသံုး။ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ သဲႀကီးမဲႀကီးပစ္ ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္PLF အပါအ၀င္ မဟာမိတ္တပ္ေတြလည္း ေခြးအိတ္ေတာင္ကာကြယ္ေရးမွာ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရပါတယ္။ ေခြးအိပ္ ေတာင္ထိပ္က ဘန္ကာေတြဟာ လက္နက္ႀကီးဒဏ္ေၾကာင့္ ၾကာလာေတာ့ ၿပိဳက်တာေတြေတာင္ျဖစ္ လာပါ တယ္။ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ေပြးစြဲ၀ဲစြဲ ျဖစ္လာၾကရတယ္။ရိပ္ကၡာလည္းမမွီတမွီေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေခြအိပ္ ေတာင္ထိပ္ကို စြန္႔လိုက္ရၿပီး ေအာက္ ဖက္ ေတာင္ေျခ မာနပေလာအထိရန္သူဆင္းမလာႏိုင္ေအာင္ ၀ိုင္းတား ဆီး ခုခံၾကရတယ္။ တပ္ ေပါင္းစုေတြေရာ NLD LA က လူေတြပါ ၀င္ေရာက္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရတယ္။ ရန္သူက ေအာက္အထိမ ဆင္း လာႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူထိုးစစ္ကို ေတာင္လည္မွာ တန္႔သြားရေတာ့တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာခံစစ္ေၾကာင္းကို ေကအင္န္ယူတည္ေဆာက္ထိန္းသိမ္း ေနရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ခံစစ္ေၾကာင္း ေတာင္ ကုန္း တေနရာမွာ ဦးသုမန ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဘုန္းႀကီးက ေစတီတဆူလာတည္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ရန္သူ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ပစ္ႏိုင္ေအာင္ အခ်က္ျပသလိုလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ေကအင္န္ယူ ဗိုလ္မွဴး ေ၀ါလ္တာက တားပါတယ္။ က ေတာက္ကဆျဖစ္ၾကတယ္။ဦးသုဇနကဗုဒၵဘာသာကရင္ေတြစုၿပီးဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကတယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္တယ္။ဒီလိုပဋိပကၡေတြေပၚေနတဲ့အခ်ိန္မွာဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမဦးေဆာင္တဲ့ ေကအင္န္ယူေခါင္းေဆာင္ ေတြက ဘာသာေရးပဋိပကၡမျဖစ္ေစခ်င္လို႔KNLAစစ္ေရးျပကြင္းအေနာက္ဘက္ ေတာင္ေစာင္းမွာဘုန္းႀကီး ေၾကာင္း ႀကီးတေက်ာင္း အျမန္ေဆာက္ၿပီး ရမ္ဘိုဘုန္းႀကီး ဆိုတဲ့ ဆရာေတာ္ကို လွဴတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ႀကီးေနၿပီ။ KNLA ထဲက တပ္တခ်ိဳ႕ ဦးသုမနနဲ႔ ေပါင္းၿပီး မာနပေလာနဲ႔ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ ျမစ္ဆံု ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လာေနၾကေတာ့တယ္။ ေကအင္နန္ယူကဗိုလ္ခ်ဳပ္တန္ပလာေဘာနဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ တို႔ သြားေရာက္ညိွႏိႈင္းရာ မွာ ဦးသုမနတို႔က ဖမ္းထားတယ္လ႔ို ဆိုတယ္။အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမက မဟာမိတ္ေခါင္းေဆာင္္ေတြ ေခၚၿပီး KNLA စစ္ရံုး အေပၚထပ္မွာ တိုင္ပင္ပါတယ္။ ဦးသုမန ကို တပ္ေပါင္းစု ေခါင္းေဆာင္ေတြ သြား ေဆြးေႏြး ေျဖာင္းျပဖို႔၊ မရလွွ်င္ အဖမ္းခံထားရသူေတြကို ၀င္ကယ္ဖို႔ သေဘာ ထား က်ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မဟာမိတ္ေခါင္း ေဆာင္ေတြထဲ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ျမစ္ဆံု ထိုင္းဘက္ကမ္းက တည္းခိုေရးစခန္းမွာ ၀ိုင္းကူေဆြးေႏြးဖို႔ သြားညအိပ္ေစာင့္ ေနၾက ပါတယ္။ ဦးသုမနက ၀စီပိတ္ ဥပုဒ္ ၄၉ ရက္ ေစာင့္ေနတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က မျဖစ္ေတာ့မွန္းသိေပမဲ့ ကိုယ္က စီစဥ္သူ မဟုတ္ေတာ့ လူႀကီးေတြစီစဥ္သလို အထူးသျဖင့္ ေကအင္န္ယူ ေခါင္းေဆာင္ေတြ သေဘာထား ေပၚ မူတည္ၿပီးလုပ္ေနရတယ္။ ေနာက္နွစ္ရက္ ေလာက္မွာမွ မာနပေလာျပန္လာၾကရတယ္။ ဘာမွ အေၾကာင္းမထူး။ရန္သူေရာက္လာတဲ့အထိ ဦးသုမနက အခ်ိန္ဆြဲထားတာပါ။

ေနာက္ပိုင္း ရက္အေတာ္ၾကာမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တန္ပလာေဘာတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ၾကားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကရင္ ဗုဒၵဘာသာတပ္ေတြက ခြဲထြက္ၾကတယ္။ ၀င္လမ္းထြက္လမ္း သိေနတဲ့ ဗုဒၵဘာသာ ေကအင္န္ယူ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြလမ္းျပလို႔ ရန္သူပါပါလာၿပီး ၀င္တိုက္ၾကလို႔ ေကအင္န္ယူက မာနာ ပေလာမွ ဆုတ္ၾကရ ေတာ့ တယ္။ဒါက မာနပေလာက်ရျခင္းျဖစ္ရပ္ ပံုၾကမ္းပါ။

ဒီျဖစ္စဥ္မွာ-အစဦးကထည္းကခံစစ္ေသျဖစ္ေနခဲ့တာကိုအရင္ဆံုးသိမွတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပြဲရဲ႕ တိုက္ပြဲေသနဂၤဗ်ဴဟာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္မေရာက္ခင္ကထည္း ျဖစ္တည္ေနခဲ့တာ။ ဘာသာ ေရးကိစၥက ေကအင္န္ယူမွာ ျဖစ္ေနတာၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ခရစ္ယာန္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာ။ခရစ္ယာန္ထဲမွာမွစေနသင္းနဲ႔၊ တျခားခရစ္ယာန္ ထပ္ျဖစ္တယ္။ အေနာက္လက္်ာဂိုဏ္းဟာ ဘာသာေရးနဲ႔ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႕က်င္ေရး အေျခခံနဲ႔ လူေတြကို စည္းရံုးၾကေတာ့ ေကအင္န္ယူေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုလည္းအဲဒီအထဲမွာပါေနၾကတာပါ။ ဘာ သာစြဲေတြေပၚေနတယ္။ ဒီၾကားထဲ “ေစာနဲ႔  မန္း” ကရင္ ျဖစ္၀ကၽြန္ေပၚကရင္နဲ႔ ေတာင္ေပၚကရင္ ဆိုတဲ့ ေဒသစြဲကလည္းရွိေသးတယ္။ဒါေတြကအေျခခံလူတန္းစားအျမင္အားနည္းေတာ့အေပၚယံကိစၥေတြကအဓိက ျဖစ္လာတာလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။

ေခြးအိပ္ေတာင္ထိပ္က ဆုတ္လာရခ်ိန္မွာ ဒီေတာင္ကိုကာကြယ္ဖို႔ တပ္ေပါင္းစုေတြ၊ မဟာမိတ္ေတြက ၀ိုင္းႀကိဳး ပမ္းၾကေတာ့ ကလလတ ( ကရင္နီလူမ်ိဳးေပါင္းစံု လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး) က ေခြးအိပ္ေတာင္မွာ  တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ တပ္ေတြလြတ္လာပါတယ္။ တပ္ေတြေရာက္ေတာ့ KNPP(ကရင္နီအမ်ိဳးသားတိုးတက္ေရးပါတီ) က ေကအင္န္ယူကိုလွမ္းကန္႔ကြက္ပါေတာ့တယ္။ဒီေတာ့ ေကအင္န္ယူကကလလတတပ္ေတြကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ ဒါေတြကလည္း မာနပေလာကာကြယ္ေရးမွာ ႀကီးမားတဲ့ ထိုးႏွက္ခ်က္တခုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ABSDF ကလည္း ကရင္အခ်င္းခ်င္းတြင္းျဖစ္တဲ့ ပဋိပကၡမွာ ၾကားေနမယ္ဆိုတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကထြက္လာေသးတယ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ PLF ေျပာက္ၾကားတပ္က တပ္မဟာ ႏွစ္ ေတင္ငူအေရွ႕ဘက္ျခမ္မွာ ဘဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီဘက္မွာသာ  ရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ၀င္တိုက္ခိုင္းမွာဘဲ။

မာနပေလာက်ၿပီလို႔သတင္းရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဇင္းမယ္ကေနခ်က္ခ်င္းသြားတယ္။ ကိုယ္လူေတြကို သြားစီစဥ္ ေပးဖို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔စခန္းမွာလူမရွိေတာ့ဘူး၊ ေကအင္န္ယူဘက္ သြားေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမကို သူတို႔ စစ္ေရးျပကြင္း ေျမာက္ ဘက္နား က ေနရာမွာေတြ႕ရတယ္။ သူ႕ေဘးမွာ သူ႕လူ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္နဲ႔။ ကားလည္း ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားႏုတ္ဆက္ေတာ့ သူကေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ။ ေရွ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ထရပ္ကား ႏွစ္စီးစာ ေလာက္ရွိတဲ့ လက္နက္ပံုႀကီး ပံုထားတာလည္းေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ ခင္ဗ်ားလိုခ်င္တဲ့ လက္နက္ သြားယူ ” လို႔ေျပာတယ္။

သူစကားကကၽြန္ေတာ့ကို မ်ားစြာစဥ္းစားခန္း၀င္ေစခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲေဘာ္ေတြရွိခဲ့ရင္ သြား ယူခိုင္းမွာဘဲ၊ အခုေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔လည္း မဆက္မိ ဘယ္ေရာက္ေနလဲလည္း မသိိ။ ကိုယ္တိုင္ ယူရင္လည္း တလက္ႏွစ္လက္ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုသယ္ၿပီး ဘယ္မွာထားရမလဲ။ ယူၿပီး သူနဲ႔လိုက္သြား ရေအာင္ကလည္း ကိုယ့္လူေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔လိုျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေတြေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ “ ကၽြန္ေတာ့္ရဲေဘာ္ေတြသြားရွာလိုက္ဦးမယ္”ေျပာၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ ျမင္ခဲ့ရတဲ့လက္နက္ပံုႀကီးကို ႏုေမ်ာလို႔မဆံုးဘူး၊ အရင့္ အရင္ကသာရခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေပါ့။

မာနပေလာမွာ လူသူရွင္းေနတယ္။ ေသနတ္သံေတြ ဘာေတြေတာ့လည္း မၾကားရေသးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္မပူေပမဲ့ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြထြက္ခြါမည့္ေနရာလို႔ထင္တဲ့ဘက္သြားရင္း ေသာင္းရင္းေခ်ာင္းတဖက္ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာထိုင္ရင္းေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ျဖတ္လာေနတဲ့ကရင္မိသားစုေတြကိုၾကည့္ရင္းစိတ္မေကာင္ းျဖစ္ေန ရတယ္။ ခေလးခေလာင္ေတြ၊ အထုပ္အပိုးေတြ၊ ၀က္ေတြ ၾကက္ေတြ၊ ကားနဲ႔တမ်ိဳး ေျခလွ်င္ တဖံု ကတိုက္ကရိုက္ လာေနၾကတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ လူေတြ ဘာေၾကာင့္ ရန္သူကို မႏိုင္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာကိုလဲ အထပ္ ထပ္ စဥ္း စားေနမိတယ္။ အသိေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္လူေတြ မေတြ႕ၾကဘူးလား လို႔ လိုက္လိုက္ ေမးေနရတယ္။ တေယာက္က ဒီထိုင္းဘက္ကမ္းကို သြာကုန္ၾကၿပီ လို႔ေျပာတာနဲ႔ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ လူေတြရွိရာ လိုက္ရွာ ရျပန္တယ္။  ေတာင္ကေျမာက္စီးတဲ့ ေသာင္ရင္းျမစ္နဲ႔ အၿပိဳင္ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာ ေျမနီကားလမ္းရွိပါတယ္။ အဲဒီကားလမ္းကို အေျချပဳၿပီး လူေတြလာၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာင္ဘက္မွာရွိတဲ့မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ဘက္ဦးတည္သြားၾကမလားလို႔ယူဆၿပီး ေတာင္ဘက္သြားတဲ့ ကားလမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လာတယ္။ လမ္းေဘး တဖက္တခ်က္မွာလည္း  ေျပးလာသူေတြ သူ႕အစုနဲ႔ သူေနေနၾက တာ ေတြ႕ ရတယ္။

ေတာင္ဘက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ လမ္းမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ေကအင္န္ယူကဗိုလ္မွဴးေရာ္ဂ်ာ ကိုေတြ႔ ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားတယ္။ အရင္ကထည္းက သိထားတဲ့လူဆိုေတာ့။ သူက“ဘယ္သြားမလို႔လဲ” လို႔လွမ္းေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားကိုးခ်င္ေနေတာ့  “ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြကို လိုက္ရွာေနတာ” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ သူကတုန္းတိတိနဲ႔ “ဒီဘက္ကို ဗမာေတြ ေပးမလာဘူး” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါမလာရ လို႔ဆိုသလိုျဖစ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ေၾကာင္အန္းအန္းျဖစ္သြားတယ္။ သူက ဘာမွ ဆက္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွမေျပာ၊ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ကားလမ္းညႊန္ရာ ေျမာက္ဖက္အတိုင္းဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူတို႔ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတာလဲ။ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတာလုပ္ၾက သလား လို႔ ေတြးၿပီးစိတ္မေကာင္းဘူး။ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ေတြကို ရြံမုန္းမိတယ္။ ေျခေထာက္ကေလွ်ာက္ေနေပမဲ့ စိတ္က အပူ မီးေရာ၊ ေဒါသမီးပါဟုန္းဟုန္းေလာင္ေနေတာ့တယ္။

ေျမာက္ဘက္ဦးတည္ေလွ်ာက္ရင္းလူစုစုေနရာတိုင္းေလ်ွွာက္ၾကည့္ရင္းကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြရွာေဖြေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လမ္းေဘးလွ်ိဳတခုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ရံုးအဖြဲ႕တာ၀န္ခံ ဗိုလ္ျမေအာင္ နဲ႔အတူ ရဲေဘာ္ ၅ / ၆ ေယာက္ ကို ေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ေသနတ္ေတြကိုေတာ့တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ကို ေပးထားခဲ့ၾကပါတယ္။တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ စိပ္က မာနပေလာဘက္ျခမ္းမွာပါ။ သူတို႔ကို ဒီဘက္ကမ္းမကူးဖို႔၊ ေကအင္န္ယူတတပ္ေတြနဲ႔အတူတြဲတိုက္ဖို႔ မွာၿပီးသားပါ။ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစုက မယ္စရင္းဘက္ကို ဦးတည္ၿပီး ေျမာက္ဘက္ကို  ဆက္ေလ်ွွာက္ လာတယ္။ အခ်ိန္က ညေနေစာင္းပါၿပီ။ ကားႀကံဳ လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ ျဖတ္သြားတဲ့ ကားေတြက သူ႕၀န္နဲ႔ သူေတာင္ မမွ်ၾကဘူး။ တား လည္းမရပ္ၾကပါဘူး။ဒါနဲ႔ ေမွာင္စျပဳလာလို႔ ေခ်ာင္းေျခာက္တခုရွိတဲ့လွ်ိဳတခုထဲမွာ အနားယူ ၿပီး ျဖစ္သလို အိပ္စက္လိုကၾ္ကပါတယ္။  ေနာက္ေန႔ နံက္ေစာေစာမွာ နံက္စာ ခ်က္ျပဳတ္စား မယ္စရင္းဘက္ သြားရာ ေျမာက္ဖက္ဦးတည္တဲ့ကားလမ္းဘက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လာၾကေတာ့တယ္။ မာန ပေလာဟာေနာက္မွာ တေျဖးေျဖးက်န္ေနရစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။

မာနပေလာက ဆုတ္ခြါရၿပီးေနာက္ တပ္ေပါင္းစုျဖစ္တဲ့၊ ဒီေအဘီ၊ NCUB အစည္းအေ၀းေတြကို တပ္မဟာ ၆ ခြင္ထဲက ထီးကဘယ္လယ္ ေတာထဲမွာလုပ္ၾကတယ္။ေနာင္မွာမယ္ေဆာက္မွာလုပ္ၾကတာမ်ားလာတယ္။ ထိုင္းရဲ႕ၾသဇာလည္း ပို၀င္လာတယ္။ မာနပေလာက်ရျခင္းအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရား၀င္သံုးသပ္ တာေတာ့ မၾကားမိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က လည္း တရား၀င္မေမးၾကဘူး။ နားလည္မႈနဲ႔ မသိမသာေနၾက သလိုပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့နားစြန္နားဖ်ားၾကားရတာက ဗို္လ္ခ်ဳပ္ျမက ျမစ္ဆံု ကိစၥေပၚေနခ်ိန္မွာ တိုက္ဖို႔ သူက မိန္႔ေပးတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕ လက္ေထာက္ ဗိုလ္ပီနံက ကရင္အခ်င္းခ်င္း မတိုက္ခ်င္ဘူး ဆိုၿပီး ျငင္းဆန္လိုက္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ ေနာက္သံုးႏွစ္ ေလာက္အၾကာမွာဗိုလ္ပီနံကိုဗိုလ္နဒါးျမစခန္းမွာေတြ႕ေတာ့ လူခ်င္းလည္းရင္းႏွီးတာနဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းကိုေမးျဖစ္ ေတာ့တယ္။ သူက သူ႕သမိုင္းမွာ အမဲစက္မထင္ခ်င္လို႔ တိုက္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ျပန္မျငင္း ခ်င္ပါ။ မာနပေလာကလည္းက်ၿပီးၿပီ။ ထြက္ၿပီးတဲ့ဆင္ စြယ္ က ျပန္၀င္မွာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။

 ေကအင္န္ယူဟာ လူမ်ိဳးေရးေလာက္၊ ဘာသာေရးေလာက္နဲ႔ ရပ္တည္ေနတဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရန္သူက ေကာင္းေကာင္း အျမတ္ထုတ္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ အႏိုင္ရဖို႔ ကရင္ကိုကရင္နဲ႔ တုိက္တာကို ဘယ္လိုလုပ္ ကၽြန္ေတာ္ကရွင္းျပလို႔ရႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ကရင္အသိုင္းအ၀ိုင္းဆီကဘဲ ၾကားရျပန္တယ္။  ဗမာ ေတြကို လက္ခံလို႔ မာနပေလာက်ရတယ္ ဆိုတဲ့ ေလသံ။ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဆိုတ တဲ့႔ ေလသံေတာ့ မၾကားရ။ တပ္ေပါင္းစုရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ေကအင္န္ယူဟာ နံမည္ႀကီးလာရတယ္။ ကမၻာကသိလာတယ္။ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ခန္းမွာရွိခဲ့ ရ တယ္။ ရန္သူကိုတစံုတရာ ခုခံႏိုင္ခဲ့ တယ္။ ဆိုတာေတြကို မေတြးၾကဘူး၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြကိုဘာမွမသံုးသပ္ဘဲလူမ်ိဳးေရး စိတ္ေလာက္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကိုလုပ္ေန၊ ရန္သူ ရဲ႕လူမ်ိဳးေရးေသြးထိုးမႈေတြကို နားေယာင္ေနေသး တာ ကို  သိရေတာ့ ကၽြန္ ေတာ္အေနနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေရွ႕ခရီး အတြက္ ရင္ေလးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လုပ္ ရမည့္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္တိုက္ဖ်က္ေရး တာ ၀န္ကိုေတာ့ ဦးလည္မသုန္ လုပ္ဖို႔ရမွာဘဲလို႔ စိတ္တင္း လိုက္ ပါတယ္။

ဦးေအးေဆာင္

၂၀၊ ၁ ၊ ၂၀၁၅။