ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ကို ခ်ီတက္ၾကရမလဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ကို ခ်ီတက္ၾကရမလဲ။

ဒီေမးခြန္းကို တိတိက်က်သိထားဖို႔လိုပါတယ္။ အေျဖကိုလည္း ထိုးထြင္းၿပီးသိေအာင္လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ သိၿပီး ဆုံး ျဖတ္ခံယူၿပီးရင္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္၊ ေတြေ၀ယိမ္းယိုင္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အေႏွာက္ အယွက္ ေတြကို တိုက္ ဖ်က္ေက်ာ္လႊားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တိုတဦးခ်င္းဟာ ထက္ျမက္တဲ့၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။

ခ်ီတက္ရမည့္ခရီးက ဒီေန႔မွာ ရႈပ္ေထြးေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္ရတဲ့ ကိစၥက ရန္သူစစ္အာဏာ ရွင္က ပံုေျပာင္းၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနလို႔ပါ၊ သူရဲ႕ ပရိယာယ္ေအာက္မွာ က်သြားၾကတဲ့ ကိုယ့္လူေတြကလည္း ရွိေနေတာ့ ျပည္သူေတြ ေတြေ၀ေနတာကမဆန္းလွဘူး။ဒီေန႔ ျမန္မာမွာရွိေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ စစ္ပေဒသရာဇ္လူတန္း စား ျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ဟာ ေျမယာနဲ႔ ေသနတ္အေပၚမွာ ခ်ဳပ္ကိုင္ၿမဲ ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး ႀကီးစိုး ေနၾကေသး လို႔ဘဲ။ဒီေတာ့ အရင္က ေျမယာေတြ မတရားသိမ္းထားတာေတြ ၊ ေပၚလာသလို ဆက္လက္သိမ္းေန တာလည္း ရွိေနတယ္။ ဒါေတြက ယေန႔ မျမင္၊ အၾကားခ်င္ တဆံုး ျဖစ္ေနတာေတြပါ။ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြက အရင္က မေျပာ ၀င့္ခဲ့ၾကရာက အခုမွေပၚေပမဲ့ အရင္က တည္းက စစ္အာဏာသိမ္း ခဲ့တဲ့ အခါထည္းက စခဲ့တဲ့ ပေဒသရာဇ္ စရိုက္ပါဘဲ။

အခုေတာ့ ေျဗာင္စစ္ပေဒသရာဇ္ပံုက လူေတာတိုးဖို႔ခက္လာတာရယ္၊ အာရပ္လႈိင္းေတြရယ္၊ ႏိုင္ငံ တကာဖိအား ၊ ကမၻာပတ္စီးပြါးေရးစံနစ္( Globalization )၊ သတင္းနည္းပညာ (IT)ေတြေၾကာင့္ လူထုကို ဆက္ လက္ဖိထားဖို႔ မလြယ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ဖြဲ႕စည္းပံုတို႔ ၊ လႊတ္ေတာ္တို႔၊အတိုက္အခံတို႔ ပံုေဖၚၿပီး ပေဒသရာဇ္ စစ္အာဏာရွင္ ကို အရင္းရွင္ပံုဖမ္း ျပည္သူကိုလွည့္စားေနေတာ့ အျမင္ကရႈပ္ေထြးသ လိုျဖစ္ေနရတာပါဘဲ။ တကယ္က ေဘာင္းဘီခၽြတ္ထားတဲ့ စစ္ပေဒသရာဇ္အာဏာရွင္ပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေျမနဲ႔ လက္ နက္ေပၚမွာ ဆက္လက္အေျခခံေနလို႔ဘဲ။လြတ္လပ္တဲ့ဥပေဒေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ၊ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုလည္း သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ ခ်ုပ္ခ်ယ္ ဖိႏွိပ္ထား တုန္းပါ ဘဲ။

၇၄ ဖြဲ႕စည္းပံုက ေျမယာကို ခ်ဳပ္ကိုထားတာဟာ ဒီ ၂၀၀၈ မွာလည္းတူတူပါဘဲ။ စိတ္ေကာင္း ေစတ နာေတြနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာက စိတၱဇဆန္သလို ဘာမွ အာမခံခ်က္မရွိပါဘူ။ ဥပေဒမွာ ျပဌာန္း လိုက္ ေတာ့ေကာ ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ေကာ ၿပီးသြားမလား ဆိုေတာ့ မၿပီးႏိုင္ဘူး၊ စစ္ပေဒသရာဇ္ စရိုက္ဆိုးက ရာစုႏွစ္၀က္မက တည္ေဆာက္ထားတာေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးဖို႔က ျပင္းထန္တဲ့ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ စက္ႀကီးေတြက သာ အျမန္ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္မယ္။ ဒါကိုေတာ္လွန္ေရးလို႔ ရွင္းရွင္းဘဲ ေျပာရလိမ့္မယ္။ လုပ္ႏိုင္ တာသူက လူထုဘဲ။ တျခားလူမဟုတ္ဘူး။

ဒီေန႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ၊ ေအာက္ေျခကမတရားအႏိုင္က်င့္မႈေတြက အရိုးစြဲေနတဲ့ စစ္ပေဒသရာဇ္ လကၡဏာေတြဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ လက္ရွိအစိုးရဆိုတာကလည္း လူထုေတြ ရဲ႕မ်က္ေစ့ထဲမွာ အားကိုးလို႔ရ ႏိုင္ပါ့မလား ၊ ဟုတ္ရဲ႕လား ဆိုတဲ့ သံသယၾကားမွာ ေနေနရေတာ့ ႀကီးပြါး ခ်မ္း သာၿပီး၊ အသျပာ ေရာအာဏာပါ အေျခခိုင္ေနတဲ့ လက္ပါးေစလက္ေ၀ခံ၊အျမတ္ထုတ္ မည့္ ေခတ္ေဟာင္း ေသြး စုတ္ သူေတြကတရားနည္း၊မတရားနည္း နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ အစြမ္းျပ ၿခိမ္းေျခာက္ေ နတဲ့ ကာလပါဘဲ။

အႏွစ္သာရက စစ္ပေဒသရာဇ္ စရိုက္လကဏာၡေတြကို ေျပာင္းရမွာပါ၊ ေျပာင္းတာေတာ့ဟုတ္ၿပီ ဘယ္ကို ေျပာင္းမွာလဲ ဆိုတာက ရွိေသးတယ္၊ ေျပာင္းခိုင္ၿပီး ေနရာမရွိတဲ့ ေျပာင္းနည္းကားလည္း မဟုတ္ျပန္ ဘူး။ပေဒသရာဇ္ စံနစ္ထက္ တဆင့္ျမင့္တာက အရင္းရွင္စံနစ္ေပါ့၊ အရင္းရွင္ လို႔ဆိုတာနဲ႔ ဒီမိုက္ေရစီလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တမ္းျမင္တတ္ၾကတယ္၊ ဒါကလည္း အရင္းရွင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သြင္းထားတဲ့ အပင္း ဘဲ။ဒီကိစၥကိုေနာက္ထားၿပီး ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကေန အရင္းရွင္စံ နစ္ ကို ေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ကလူထုေတြ အေနနဲ႔ ေျမယာ ပိုင္ဆိုင္မႈ ရွိမွ ျဖစ္မယ္။ ေျမယာေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ နံမယ္နဲ႔ လက္၀ါးႀကီး အုပ္ ခ်ယ္လွယ္ေနလို႔ ေတာ့ စစ္ပေဒသရာဇ္စံနစ္က ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါဟာ လူးတဦး အစိုးရတခုနဲ႔ မတူဘူး စံနစ္ကို ေျပာင္းေစခ်င္ရင္ လုပ္ရမွာ ကို ေျပာတာ၊ ဘာအာဂါတေတြ အမုန္းေတြနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။စစ္ တပ္ ဟာလည္း လူထုက အခ်ဳပ္အခ်ယ္ကင္းကင္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အစိုးရကို သစၥာခံျခင္းမွ တပါး တျခားမလုပ္ရပါဘူး၊ ဒီေနရာ မွာ ျပည္ေ ထာင္ စုပံုစံေတြက ရွိေသးတယ္၊ ဒါကိုလည္း ေနာက္ထား လိုက္ရဦးမယ္။ ေနာက္မွ ထပ္ရွင္းရမယ္။ရွည္မယ္။

အခုက ဘယ္ကိုခ်ီတက္ရမလဲ ဆိုတာက လက္ငင္းမွာ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ လယ္လုပ္သူလယ္ ပိုင္ေရး၊ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္မႈ အသိအမွတ္ျပဳေရး၊ လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ဖို႔၊ေခတ္သစ္နည္း ပညာေတြ ကို ေဖၚထုတ္ ထုတ္ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ျဖစ္တယ္၊ ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိဖို႔က အရင္းရွင္ စံနစ္ရဲ႕ ေဒါက္တိုင္ျဖစ္ ပါတယ္၊ ဒီေတာ့ လယ္လုပ္ သူလယ္ပိုင္ေရး၊ ေျမယာ ပိုင္ဆိုင္ေရးက ဒီေန႔ ခ်ီတက္ရမည့္ အနီးဆံုး ပန္းတိုင္ျဖစ္တယ္၊ ဒီပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္ မႈေတြကို အေထာက္အကူျပဳေစတဲ့ အာဏာသံုးရပ္ျဖစ္လာဖို႔ လိုတယ္။ စစ္ပေဒသရာဇ္ကို အကာအကြယ္ေပး၊ ျပည္သူကိုဖိႏွိပ္တဲ့ သံုးရပ္မဟုတ္ရဘူး။ စစ္ပေဒသရာဇ္ ဥပေဒမဟုတ္ သလို ပုဂၢလိက လူတဦးခ်င္း အေပၚ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဥပေဒ ဆန္႔က်င္ေရးက လိုအပ္ၿမဲလို အပ္ေနတယ္။

ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈရွိတဲ့ အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီ စံနစ္ဆီခ်ီတက္ရမွာပါ၊ ဒီေနရာ မွာ အရင္းရွင္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို တြဲသံုးတာကို သတိထားေစခ်င္ပါတယ္။ The marriage of capitalism and democracy  is over .( အရင္းရွင္နဲ႔ ဒီမိုက္ေရစီတို႔ လက္မယားကဲြၿပီ) ဆိုတဲ့ စကားကို ပါးလိုပါတယ္။ အရင္း ရွင္ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီထဲက ဒီမိုကေရစီတမ်ိဳးသာျဖစ္တာကို အေလး ထားေစခ်င္ပါတယ္။ အရင္း ရွင္ဒီမိုကေရစီဟာ အားလံုးအတြက္ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ အေနနဲ႔က အဲဒီ အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီေလာက္ကို မခံစားရတာ ရာစုႏွစ္၀က္ေက်ာ္ၿပီ။

အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈကိုေပးမည့္ အရင္းရွင္ ဒီမိုကေရစီကို ခ်ီတက္ဖို႔ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုခ်ီတက္မလဲ ဆိုတာ ထပ္ေပၚလာေတာ့မယ္။ စစ္ပေးသရာဇစံနစ္ကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ စစ္ပ ေဒသရာဇ္ႀကံ႕ဖြတ္ေတြနဲ႔အၿမီးစားဘက္၊ ေခါင္းစားဘက္ေတြက လုပ္မွာ မဟုတ္သလို အရင္း ရွင္ေတြကလည္း လုထုေတြ အားတက္လာမွာကို မလုပ္ပါဘူး။ သူတို႔က ျမန္မာျပည္သူလူထုအေပၚ မ်ားမ်ားအျမတ္ထုတ္၊ မ်ားမ်ားေသြးစုတ္ႏိုင္ေအာင္ လူထုကိုဖိႏွိပ္ဖို႔စစ္ပေဒသရာဇ္ဘက္သားေတြ ကို ေမြး ထား ဖို႔လိုေနလို႔ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔   စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ သူလက္ပါးေစလက္ေ၀ခံေတြကို ဦးတည္တိုက္ႏိုင္ဖို႔ကအေျခခံအလုပ္သမားလယ္သမားေတြ၊ဖိႏွိပ္ခံဆင္းရဲသားျပည္သူေတြျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္ပေဒသရာဇ္စံနစ္ ကို ဆန္႔က်င္ တဲ့ ဓနရွင္ေတြ၊ တိုးတက္တဲ့ ဓနရွင္ေတြ ၊ ဓနရွင္ေပါက္စေတြ၊ အလုပ္သ မား လယ္သမားေတြ၊ လက္လုပ္ လက္စားေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး စစ္ပေဒသရာဇ္အာဏာကို တိုက္ဖ်က္ရမွာပါ။

ခ်ီတက္ရမည့္ အႏွီးဆံုးပန္းတိုင္က အရင္းရွင္စံနစ္ျဖစ္ၿပီး၊အဖိႏွိပ္ခံ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု အလုပ္သ မား လယ္သမား ဆင္းရဲသားေတြကို အေျခခံ၊ တိုးတက္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဓနရွင္ေတြ၊ ဓနရွင္ေပါက္စေတြေပါင္း ၿပီး စစ္ပေဒသရာဇ္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေျမရွင္စံနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ေရးပန္းတိုင္ျဖစ္တယ္။ဒါကို ကၽြန္ေတာ္က “ေတာ္လွန္ တဲ့ ဒီမိုကေရစီ” လႈပ္ရွားမႈလို႔ေခၚပါတယ္။

“ေျမယာပိုင္ဆိုင္ေရး၊ လယ္လုပ္သူလယ္ပိုင္ေရး၊ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ” ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံဟာ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေၾကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္ရမည့္ ဒီေန႔ပန္းတိုင္ပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္

ဦးေအးေဆာင္

ႏို၀င္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၂။