၈၈ ေငြရတုပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ ၍

ဒီေငြရတုပြဲကို အားခဲၾကတာေတြ အရွိန္ယူေနစဥ္ကတည္းက သတိထားမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေနနဲ႔ သူမ်ားစြန္လႊတ္တာကို ေဘးကထိုင္ၾကည့္တဲ့ လူလို ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမင့္လႊတ္တင္ႏိုင္ၾကမလဲ ထိုင္ၾကည့္ယံုေလာက္ဘဲတတ္ႏိုင္ပါတယ္။အခုေတာ့စြန္လႊတ္ပြဲလည္းၿပီးသြားေတာ့ဘယ္စြန္ဘယ္ေလာက္ျမင့္၊ ဘယ္ စြန္ဘယ္ေလာက္နိမ္႔၊ ဘယ္စြန္ဘယ္စြန္နဲ႔ ညိ၊ ဘယ္စြန္ဘယ္လိုႀကိဳးျပတ္ သြားတယ္ဆိုတာ ကို ျမင္လိုက္ ရလို႔ ၾကည့္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းျခင္းဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။၈၈ အေရး ေတာ္ပုံဟာ ၀မ္းနည္းခ်င္းအထိမ္းအမွတ္ ဆိုတာက ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။ အခုက ထပ္ဆင့္၀မ္းနည္း တယ္လို႔ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။

၈၈ စိတ္ဓါတ္ကို ေပါင္းစည္းေရး အေျခခံလို႔ ျမင္ခဲ့တာက မေပါင္းစည္းႏိုင္ေတာ့ ရန္ကုန္ပြဲ၊ မႏၱေလးပြဲ ဆိုတာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ၾကေပမဲ့ အတားအ ဆီးေတြနဲ႔ အဖမ္းအ ဆီးေတြ ႀကံဳ ၾကရတာဟာ အကာအကြယ္မဲ့ ပင္ဂြင္းငယ္ကေလးေတြကို ငွက္ႀကီး ကလာ ဆိပ္စားေန သလိုပါဘဲ။ သူတို႔အတြက္ ဘယ္သူမွ မကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ လြန္ခဲ့ ၂၅ႏွစ္က ပစ္သတ္ခံရတဲ့လူေတြကိုလည္းဘယ္သူမွလာကာကြယ္မေပးႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။အခုလဲဒီလိုဘဲ၂၅ ႏွစ္တာၾကာခဲ့ေပမဲ့ အထစ္တခုကို ေတာင္ မတက္ႏိုင္ခဲ့ေသးဘူး။ ေသြးစြန္းတဲ့ ဖိနပ္ေတြ ေနရာမွာ ေျပာင္လက္တဲ့ ခမ္း မေတြ ေဟာစင္ေတြေတာ့ ေပၚ လာခဲ့ ေလရဲ႕။ငိုညည္းသံေတြက ေတာ့ ပိုပိုက်ယ္ေလာင္ေနတယ္။

ဒါးဒါးခ်င္း လွံလွံခ်င္းဆိုတဲ့ မကဒတေတြလည္း ဒီလို အဖမ္းအဆီးေတြ အတြက္တခြန္းတေလေတာင္ မဟၾကဘူး။သူတို႔ကို၈၈ကေပးလိုက္တဲ့တာ၀န္ၿပီးသြားၿပီလား။ၿမိဳ႕ထဲကနံမည္ႀကီးေတြလည္းလက္ပံ ေတာင္းမွာ သန္းေခါင္ ေက်ာ္၀င္စီးမႈအေၾကာင္း မသိတာမဟုတ္၊ မသိသလိုဟန္ေဆာင္ေနၾကတာကို တအံ့ တၾသျမင္ ရတယ္။ ကခ်င္မွာ၊ ရွမး္ျပည္မွာ ေသနတ္သံေတြ ျပႆနာေတြဟာ ပြဲကဆူညံသံေတြကို မေဖါက္ ထြက္လာႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ပြဲတက္ခ်င္လြန္းလို႔ ဗီဇာအႀကိမ္ႀကိမ္းေလွ်ာက္သူေတြကလည္း ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ညွိထားခဲ့ေပမဲ့ သံရံုးက ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္လို႔ ပြစိပြစိနဲ႔ အသံဘလံေတြ အံက်ေနတယ္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူက အေလး ထားၾကမလဲ ဆိုတာကလည္း ေတြးစရာေတြျဖစ္ေနတယ္။ဘယ္သူကညာ - ဘယသူကပါ ၾကတာလဲ။

ဒီေန႔ဒီရက္ ၾသဂုတ္ ၈ ရက္ကို ဒီမိုကေရစီေန႔ သတ္မွတ္ခ်င္သူေတြလည္းရွိတယ္။ သူတို႔အတြက္ တင္ေပးတဲ့စင္ကမရွိျပန္ဘူး။ဒီထက္အေရးႀကီးတာေတြရွိေနသလိုလိုဘဲ။ပန္းျခင္းေတြ၊ပန္းေခြ ေတြ၊ ေရေမွ်ာပန္းပြင့္ေတြက ဇိမ္ခံကားေတြနဲ႔ ျပြတ္ၾကပ္ေနတဲ့အခမ္းအနားေတြကိုအန္တုယွဥ္ျမိဳင္ ေနၾကရတာကိုစိတ္မေကာင္းစြာေတြ႕လုိက္ရတယ္။

ဆိုင္းသံဗံုသံၾကားရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေတြက ဘယ္လိုဘဲ ေတာင့္တၾကေပမဲ့ သတင္း စာမွာေတာင္ ဒီပြဲကို အမ်ားသိေအာင္ မထည့္ေပးေတာ့ ဇာတ္ဆရာဟာ သူ႔ဇာတ္သူတ ကယ္မ ကဘဲ ဘယ္လို မိုးလင္း ေအာင္လိမ္မလဲ ၾကည့္ခ်င္ပြဲတခုျဖစ္ခဲ့ရျပန္တယ္။

စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ သူ႕ကရိုနီေတြ အခြင့္ထူးခံၿပီး ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရး လူမႈေရးအရ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ အေၾကာင္း ညႊန္းဆိုေထာက္ျပ ကန္႔ကြက္တာ၊ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးစကား မေျပာဘဲ ၊ မေရရာ မေသခ်ာဖြဲ႔စည္းပံုေပၚမွာ ျပည္သူေတြကို လွည့္စားဖို႔ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳေနတာကို စိတ္ဆင္းရဲ စရာေတြ႕ေနရတယ္။

ျပည္သူေတြ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ေစလိုေပမဲ့ ပြဲက ရံႈးပြဲ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ပြဲ၊ အျမတ္ထုတ္ပြဲ၊ ေသြး ခြဲပြဲ၊မလြတ္လပ္တဲ့ပြဲ၊ အာဏာျပတဲ့ပြဲ၊ ဒူးေထာက္ပြဲ လိုျဖစ္ေနေတာ့ ပြဲငတ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို စာနာ သနား မိပါတယ္။ အားမလိုအားမရ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္မိတယ္။ တို႔ျပည္သူေတြဟာ ဒီလို ၊ဒီေလာက္ဘဲ ျဖစ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္း ရင္းကိုရွာေဖြ တိုက္ဖ်က္ဖို႔လည္း အားပိုတင္းမိပါရဲ႕ - ။

ဘယ္လိုအခက္အခဲဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ဘယ္ေလာက္အၾကပ္အတည္းဘဲ ျဖစ္ျဖစ္မတရားမႈနဲ႔ ေဖါက္ျပန္မႈ ေတြကို ေတာ္လွန္တတ္တဲ့ သမိုင္းရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ ေခါင္းငံုမခံဘဲ ျပညသူ႕ဘကသားသူရဲေကာင္းေတြဟာ ေတာက္ေျပာင္တဲ့အနာဂါတ္အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ တန္းစီေနတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေစ့နဲ႔ တပ္အပ္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ျမင္လိုက္ပါေၾကာင္း -။

ေဖါက္ျပန္သူေတြကိုဆန္႔က်င္ၾက။

စစ္အာဏာရွင္ စံနစ္မုခ်က်ဆံုးရမယ္။

ဦးေအးေဆာင္

ၾသဂုတ္ ၈၊ ၂၀၁၃။